با رشد صنعت و افزایش رقابت جهانی و پیشرفت تکنولوژیک به تدریج این مسئله روشن شد که دیگر دفاتر حسابداری و دارایی‌های مشهود نمی‌توانند سود ایجاد شده و ارزش بازار شرکت‌ها را به صورت منطقی توجیه کنند. نتیجه این مسئله این بود که در دهه ۸۰ میلادی توجه اقتصاددانان و تحلیل‌گران اقتصادی به سمت دارایی‌های نامشهود سازمان معطوف گردید و مشاهده شد که برای وصول به مزیت رقابتی در محیط کسب و کار کنونی نیاز به توجه به دارایی‌های نامشهود و به تبع آن سرمایه فکری به عنوان سرمایه واقعی و جزء استراتژیکترین سرمایه سازمانها امری ضروری به شمار می‌آید. در تحلیل‌های انجام شده به اینگونه نتیجه شد که تفاوت میان ارزش بازار و ارزش دفتری سرمایه‌های در اختیار سازمان با عنوان سرمایه فکری سازمان شناخته می‌شود. در نتیجه توجه به سرمایه فکری برای سرمایه‌گذاران،دلالان و مشاوران سرمایه‌گذاری امری اجتناب ناپذیر خواهد بود. در مقاله حاضر به توصیف سرمایه فکری و اجزای تشکیل دهنده آن پرداختیم. اینگونه مشخص شد که سرمایه فکری سازمانها از سه جزء اساسی تشکیل شده: سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری و سرمایه مشتری(سرمایه ارتباطی). در ادامه مقاله به روش‌های سنجش و ارزیابی و اندازه‌گیری سرمایه فکری توضیح داده می شود.
جهت دانلود متن کامل مقاله سرمایه فکری کلیک نمایید